Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021

Ανθρωπάκος

 Ανθρωπάκο, δεν σε άκουσα να παραπονιέσαι ποτέ. Επιτρέπεις στους «ισχυρούς» να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι του «ανθρωπάκου». Όμως εσύ παραμένεις βουβός. Ενισχύσεις τους «ισχυρούς» με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους, ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά, διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ’ έπιασαν κορόιδο.

Αλήθεια πως σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; Δεν ξέρεις. Δίκιο έχεις. Ποιος είσαι εσύ που θα διεκδικήσεις τη ζωή σου. Είσαι δεσμώτης του εαυτού σου. Ο μόνος υπεύθυνος για τη σκλαβιά σου είσαι εσύ ο ίδιος. Μόνον εσύ και κανένας άλλος!

Τα «μεγάλα ανθρωπάκια» γνωρίζουν τις αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους.

Στο είπαν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω - ζήτω».

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ αναγορεύεις τα ανθρωπάκια σου καταπιεστές και φοράς το αγκάθινο στεφάνι του μαρτυρίου στους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους.

 

Wilhelm Reich (1897 – 1957) Άκου Ανθρωπάκο

Οι βλάκες

 Μέχρι σήμερα, κανένας ευφυής δεν κατόρθωσε να πείσει έναν βλάκα και καμιά συνεννόηση δεν κατέστη ποτέ μεταξύ ετερογενών εγκεφάλων. «Δύο κεφαλές για να συνεννοηθούν πρέπει να είναι ή εξίσου κενές, ή εξίσου πλήρεις, συνεπώς, είναι ευνόητη η διαρκώς επαναλαμβανόμενη αποτυχία των ευφυών ανθρώπων που αποπειρώνται να εισέλθουν στον ψυχοδιανοητικό κόσμο των βλακών». 

Αν τύχει ο βλάκας να προσφύγει στην επιτηδειότητα για να υποκαταστήσει την πνευματική του φτώχεια και την απουσία ανωτέρων πνευματικών αξιών με την καπατσοσύνη, καταλήγει στην απάτη. Απάτη είναι ως γνωστόν η αποσιώπηση της αλήθειας και μόνο ή το να παρουσιάζεις ψεύτικες καταστάσεις ως αληθινές.

 Ευάγγελος Λεμπέσης (1904 – 1968)Η Τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω

Ελευθερία σκέψης

 Η ελευθερία της σκέψης και της αναζήτησης, η αμφισβήτηση των κατεστημένων δογμάτων και η δημιουργική αποτελεσματικότητα είναι τα μόνιμα χαρακτηριστικά μιας μειοψηφίας διανοητών και των επιστημόνων που αλλάζουν ποιοτικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο που μας περιβάλλει. Πάντοτε, ενάντια σ’ αυτούς συσπειρώνεται ο πλειοψηφικός εσμός των μετριοτήτων που αντλούν τη δύναμή τους από την (αμυντικήπροσκόλλησή τους στα «αναλλοίωτα» δόγματα, πράγμα που τους παρέχει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.

«Η αδράνεια του ανθρώπινου μυαλού και η αντίδραση στην καινοτομία, εκδηλώνεται καθαρότερα όχι (όπως θα περίμενε κανείς) στις αμόρφωτες μάζες που επηρεάζονται γρήγορα έτσι και αιχμαλωτιστεί η φαντασία τους, αλλά στους  επαγγελματίες της γνώσης που έχουν επενδύσει στην παράδοση και το μονοπώλιο της γνώσης. 

 

Α. Koestler (1905 – 1983)Οι Υπνοβάτες