•Η καλλιέργεια δεν είναι συσσώρευση γνώσης, αλλά το απόσταγμά της. Αυτό που μένει όταν ξεχάσεις όσα έμαθες (Andre Malraux).
•Η ντροπή είναι η αντίδραση ενός ατόμου που εξακολουθεί να έχει μια επένδυση στο εγώ, στο πώς το βλέπουν οι άλλοι.
•Η ηθική είναι ανθρώπινο δημιούργημα, το Σύμπαν δεν κρίνει.
•Όλες οι μεγάλες αλήθειες, ξεκινούν ως βλασφημίες (George Bernαrd Shaw).
•Ο πολιτισμός είναι δημιούργημα των παρανόμων του (Thomas Jefferson).
•Η πίστη σε μία απολιθωμένη άποψη, δεν έσπασε ποτέ καμία αλυσίδα και δεν απελευθέρωσε καμία ψυχή (Mark Twain).
•Να αμφιβάλλεις για τα πάντα ή να πιστεύεις τα πάντα. Είναι δύο ισοδύναμα βολικές στρατηγικές. Και με τις δύο απελευθερώνεσαι από την ανάγκη να σκέφτεσαι (Henri Poincaré).
•Η ευλάβεια δεν είναι σεβασμός. Ο σεβασμός είναι κρίση. Είναι μία αντίδραση στην αντίληψη ιδιοτήτων που θαυμάζουμε ή που μας έχουν μάθει να θαυμάζουμε. Οι ιδιότητες που θαυμάζονται από ανθρώπους μιας κουλτούρας, μπορεί να μη θαυμάζονται από ανθρώπους μιας άλλης κουλτούρας. Η ευλάβεια είναι μια αντίληψη της ψυχής.
•Σκοπός και στόχος. Έννοιες ξεχωριστές αν και αλληλένδετες. Ο σκοπός αναφέρεται στις προθέσεις που δίνουν στο σύστημα τη βασική του κατεύθυνση, ενώ ο στόχος έχει σχέση με το πώς αυτό λειτουργεί.
•Με το να στοχάζεσαι τη δύναμη, στην πραγματικότητα την αποκτάς.
•Μια επιλογή που δεν προέρχεται από προηγούμενη γνώση, ονομάζεται καθαρή δημιουργία.
•Η ψυχή συλλαμβάνει, ο νους δημιουργεί, το σώμα βιώνει.
•Άλλο η πραγματικότητα, άλλο η αντίληψη μας για την πραγματικότητα.
Υπάρχουν δύο εκδοχές που είναι ‘’αληθινές’’, του εξωτερικού παρατηρητή και του φωτονίου μέσα στη μαύρη τρύπα. Σ’ αυτό το επίπεδο της φύσης λειτουργεί η ‘’αρχή της αβεβαιότητας’’. Το συμβάν Α και το συμβάν Β συνυπάρχουν, παρόλο που είναι αντίθετα. Αυτό το όριο αβεβαιότητας είναι ο ‘’ορίζοντας συμβάντων’’, το ακριβές όριο που χωρίζει την πραγματικότητα στη μέση, ανάμεσα στο βέβαιο και στο αβέβαιο, το γνωστό και το άγνωστο (Werner Heisenberg).
•Η θεμελιώδης φύση του σύμπαντος είναι η συνύπαρξη αντιθέτων αξιών.
