Ένας από τους πιο σημαντικούς και πρωτότυπους Γάλλους φιλοσόφους του 20ού αιώνα
Το έργο του επηρέασε ένα ευρύ φάσμα πεδίων, από τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση έως τη λογοτεχνία, την τέχνη και τις πολιτικές επιστήμες. Η σκέψη του χαρακτηρίζεται από την καινοτομία και τη διάθεση να ξεπεράσει τις παραδοσιακές δομές της φιλοσοφίας.
Ο Deleuze ασχολήθηκε με την έννοια της "διαφοράς" και τη δυναμική των γεγονότων. Στο έργο του ‘’Διαφορά και Επανάληψη’’, ανέπτυξε μια νέα θεωρία της διαφοράς, όπου αυτή δεν ορίζεται σε σχέση με ταυτότητα, αλλά αναδύεται από την ίδια της τη φύση.
Για τον Deleuze, η πραγματικότητα είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη και χαρακτηρίζεται από ροή. Αντί για μια στατική εικόνα του κόσμου, ο Deleuze προτείνει μια κοσμολογία που βασίζεται στην κίνηση και τη μεταμόρφωση.
Μαζί με τον Félix Guattari, ο Deleuze ανέπτυξε τη θεωρία της επιθυμίας ως παραγωγικής δύναμης, αντί να την αντιμετωπίζει ως έλλειψη. Το έργο τους ‘’Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια’’, στο οποίο ανήκει το διάσημο Anti-Οιδίπους, προτείνει ότι η κοινωνία και οι μηχανισμοί ελέγχου καταπιέζουν τη δημιουργική ενέργεια της επιθυμίας.
Εισάγοντας τη μεταφορά των ριζωμάτων, οι Deleuze και Guattari πρότειναν ένα μοντέλο για τη γνώση και τη σκέψη που δεν βασίζεται στην ιεραρχία ή τη γραμμική εξέλιξη, αλλά είναι ανοιχτό και διακλαδώνεται.
Είχε σημαντικές αναφορές στη μουσική και τη δημιουργία της, αν και οι ιδέες του δεν περιορίζονται μόνο στη μουσική θεωρία αλλά επεκτείνονται σε μια φιλοσοφική προσέγγιση της δημιουργικότητας γενικότερα. Η σκέψη του σχετικά με τη μουσική συζητήθηκε κυρίως στο πλαίσιο των έργων που έγραψε μαζί με τον Félix Guattari, όπως το Χίλια Πλατώματα.
Στο ‘’Χίλια Πλατώματα’’, οι Deleuze και Guattari εισάγουν την έννοια της ριζωματικής σκέψης, μια μορφή αντίληψης που δεν έχει αρχή ή τέλος, αλλά συνδέεται με πολλαπλούς τρόπους και σχηματίζει ένα δίκτυο. Η μουσική παρουσιάζεται ως ένα παράδειγμα αυτής της ριζωματικής δομής, όπου οι ήχοι και οι μελωδίες διακλαδώνονται και μεταλλάσσονται, χωρίς να υπακούουν σε αυστηρές ιεραρχικές ή γραμμικές σχέσεις. Αυτή η προσέγγιση αντιπαραβάλλεται με την παραδοσιακή έννοια της μουσικής που έχει ένα σταθερό κέντρο ή μια τελική λύση.
Η πολιτική σκέψη του Deleuze επικεντρώνεται στην απελευθέρωση από τις δομές εξουσίας και ελέγχου. Οι ιδέες του για το "πλήθος" και την αποκέντρωση της εξουσίας ήταν προφητικές, επηρεάζοντας αργότερα φιλοσοφικές και κοινωνικές συζητήσεις γύρω από την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιακή εποχή.
Η φιλοσοφία του είναι μια πρόσκληση για να δούμε τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, να αποδεχθούμε την πολυπλοκότητα και την πολλαπλότητα και να επαναπροσδιορίσουμε την ίδια την έννοια της δημιουργικότητας και της σκέψης.
